Fortyfikacje twierdzy
Zbudowano ją w celu obrony portu oraz Kołobrzegu po wydarzeniach związanych z wojną trzydziestoletnią. Kołobrzeg miał stać się miastem-twierdzą. Co kilka lat modyfikowano twierdzę (stworzenie nowych bram wjazdowych), która była atakowana m.in. podczas wojny siedmioletniej, bitwy o Kołobrzeg w 1807 roku (w tym czasie na jej terenie przyjmowano w tajemnicy statki angielski przywożące np. broń).
W 1820 roku król Prus - Fryderyk Wilhelm III Hohenzollern nadał jej tytuł twierdzy I kategorii, co spowodowało powstanie m.in. Kamiennego Szańca, Reduty Solnej. W kolejnych lata twierdza nie była modernizowana, lecz prowadzono na jej terenie jedynie prace konserwatorskie.
Kiedy w XIX wieku Kołobrzeg stawał się coraz popularniejszą miejscowością turystyczną, postanowiono zlikwidować twierdzę lądową (kilka lat później zamknięto twierdzę morską), a w budynkach wojskowych stworzyć ośrodki wczasowe. Po zakończeniu II wojny światowej miasto ostatecznie przestało być twierdzą, lecz uznano je za miasto garnizonowe.
Do II wojny światowej przetrwała znaczna część byłej Twierdzy Kołobrzeg. Niektóre z jej elementów zniszczono w latach 1939-1945, a do dziś zachowały się takie obiekty jak - Akademia Rycerska, Kuźnia, Bateria Nettelbeck, Ratusz, dworzec kolejowy, wieża ciśnień.