Historia latarni morskiej w Kołobrzegu rozpoczyna się już w XVII wieku i pierwszy raz światło zostało zapalone w 1666 roku. Początkowo światło to było zapalane tylko podczas oczekiwania oraz zawijania statków do portu. W późniejszym czasie światło zapalano na falochronie. Dopiero dwa wieki później zamontowano zasilaną olejem, lampę z soczewką Fresnela umieszczoną na wysokości około 8 metrów dzięki czemu światło paliło się na stałe. W 1899 roku podwyższono światło latarni do wysokości 14 metrów poprawiając tym samym jej widzialność. Kolejna przebudowa miała miejsce w 1909 roku. Zamieniono wówczas lekki budynek ryglowy solidną konstrukcją z cegły oraz zastosowano wówczas gazowe źródło światła na wysokości 25 metrów. Latarnie przeszła również bardzo burzliwe chwile. Mimo pod koniec II Wojny Światowej latarnia została wysadzona przez niemieckich saperów wkrótce po zakończeniu działań wojennych rozpoczęto budowę nowej latarni. Wzniesiono ją w nieco innym miejscu, wykorzystując fundamenty potężnych zabudowań fortecznych (poprzednia latarnia stała przed fortem, obecna stoi na jego głównej platformie).
